Srbija je bolesnik Balkana, vječito u stranputicama, rob svog ogromnog nacionalnog egoa napuhanog lažima, isbojanim povijesnim podacima, konstantno nacionalnom paranojom tj. manijom proganjanja i osiječajem lažne velicine, zelje da se dominira susjedima, želja za novim teritorijem, zelje da se nekako asimilira, da se udari oznaka "srpsko" drugim jezicima, narodima, kulturama. Od kad su se oslobodili od Turaka jedan jedino rat na ovim prostorima nisu propustili, a mnoge su izazvali sami; dva balkanska, ubistvo Ferdinanda i prvi svjetski, potom de facto okupacija drugih naroda u prvoj Yugoslaviji, drugi sv. rat, eksplozija nacionalizma i zlocini pet izgubljenih ratova 90-ih završenih sa NATO intervencijom i sudom u Hagu osnovanom od UN.