Sta reci? toliko nepismenih ljudi, toliko ljubomore, jada, tuge na jednom mjestu. Nemam rijeci. Zalim jer mi grad unistise papci, junaci satro koji psuju majku i sestru neciju, bjednici koji samo sjede kuce i jedu svoje utrobe jer neko drugi uspijeva u onome sto oni nikad nece moci, ostali napreduju, a vi papci, sjedite kuci i kukajte. Glumite neke Sarajlije, spominjete kako vam kradu posao, a niko od vas da mrdne tom jadnom guzicom, cekate da vam sve padne sa neba, i naravno, kada se ljudi zaposle, oni su ti koji vas ugrozavaju, ma pojedite svoje jadne utrobe! Spominjete rat? Ne sjecam se da se u ratu iko zalio kada sa Sandzaklije, koje su provele zivot u Sarajevu, branile ovaj grad, isto tako vam nije smetalo kada su napustali svoj dom i dolazili da brane vase zaostale glave, sta je sada? sta se desilo? svi ti sto su se borili, oni koji su prezivjeli, sada rade, sposobni ljudi, nisu cekali da im babo sarajlica da para da kupi auto i da se trka po gradu. Vama papcima nema pomoci