Virus je otkriven 1937. godine kod migratornih ptica u Ugandi u slivu reke Zapadni Nil. Njegova bitna karakteristika, prema rečima direktora Kloinike za infektivne i tropske bolesti prof. dr. Dragana Delića, sezonski je karakter. Meseci koji su kritični i koji pogoduju ovom virusu i njegovim prenosiocima, komarcima, su jul, avgust, septembar i ponekad početak oktobra.
Preduslovi za ovu infekciju su, kako kaže dr Delić, „prvo da postoji izvor infekcije, to su najčešće migratorne ptice, one nose u sebi virus. Potrebno je prisustvo komaraca koji će sisati krv, hraniti se krvlju tih inficiranih ptica i nekih drugih sisara i tu infekciju preneti na čoveka. Potrebno je prisustvo vodenih površina, za komarce je potrebna određena temperatura, i potrebno je stanovništvo koje nema iskustva sa ovom virusnom infekcijom. Ako nemate iskustva, onda nemate ni imunitet, otpornost prema toj virusnoj infekciji.“
U Srbiji je ova infekcija prvi put dokazana prošle godine, što kako navodi dr. Delić, ne znači da i ranije nije postojala.
„Prošle godine, mi smo liječili 58 bolesnika, od toga 52 bolesnika su imala tu težu formu, šest bolesnika su imali nešto što podseća na grip, kao gripozno stanje i preminulo je deset osoba“, kaže dr. Delić.
Virus Zapadnog Nila ne dovodi isključivo do smrtnog ishoda. Infekcija najčešće protiče asimptomatski, što znači da kod 80 posto inficiranih, oni ne znaju da su inficirani tim virusom i preleže je na nogama.
Stručnjaci kažu da 20 posto bolesnika imaju nešto što podseća na gripozno stanje, povišenu temperaturu, malaksalost, bolove u mišićima i zglobovima. Ti bolesnici ako odu kod lekara, obično se leče kao da boluju od bilo koje virusne infekcije tokom leta.
Najteži slučajevi do kojih ovaj virus dovodi su meningitis i encefalitis.
„Na 150 inficiranih osoba jedna ima neuro-ivnazivnu formu. To znači da virus ima afinitet, prijemčivost za moždanice, daje upalu moždanica, što je meningitis, koji ide sa povišenom temperaturom, sa upornom glavoboljom, sa povraćanjem, bolesniku smeta svetlo i ima ukočen vrat. Neki od njih imaju i zapaljenje mozga, moždane mase, to je encefalitis. Klinička slika encefalitisa se prepoznaje po tome što bolesnik, pored toga što ima simptome meningitisa, postaje konfuzan, ima poremećaj svesti, postaje dezorijentisan, zbunjen, agitiran, povremeno čak i agresivan, zatim postaje pospan i može taj poremećaj svesti da se kreće čak do duboke kome“, objasnio je dr. Delić.
Vakcina protiv virusa Zapadnog Nila ne postoji u svetu, mada bi to bila najbolja zaštita. Takođe, ne postoji ni antivirusni lek. Ovaj nedostatak u mnogome limitira lečenje ove bolesti.
„Naše liječenje svodi se na simptomatsku korektivnu terapiju, na podražavajuću terapiju, čekajući da premostimo vreme koje je neophodno da bi organizam sa svojim imunitetom uspeo da se izbori sa tom virusnom infekcijom“, navodi direktor Klinike za infektivne i tropske bolesti.
Virus se prenosi samo putem komaraca. Ne može se prenositi, kako kaže dr. Delić „interhumano, sa čoveka na čoveka, niti preko direktnog kontakta čoveka sa bolesnom životinjom. Jedino su komarci umetnuti između inficiranih životinja i čoveka.“
Pored toga što bi trebalo redukovati broj komaraca u spoljašnjoj sredini, kako navodi Delić, možemo i sami poraditi na preventivi. To mogu biti mrežice na prozorima, nošenje dugih rukava, pantalona, svega što bi pomoglo u sprečavanju ujeda komarca.
Od kako je otkrivena u Ugandi, ova infekcija je sledećih decenija počela da se širi. Zabeležene su epidemije u Egiptu, Izraelu, Rumuniji, bilo ih je u Italiji, Francuskoj, Mađarskoj.
„Ove godine ima pojedinačnih slučajeva u Grčkoj, Makedoniji, Rusiji. U Srbiji je taj broj nešto veći, značajniji.“, rekao je prof. Delić.
Jedan od najvećih britanskih gradova bankrotirao, ostali gradovi se boje da su oni sljedeći
Sarajevska izletišta "vrve" ljudima za Praznik rada: Roštilj, šetnja i igre na travi
Sjećate li se Kramera iz "Seinfelda"? Glumac se pojavio u javnosti nakon osam godina
