Pred kraj Titovog zivota unutar srbijanske partije formulisana je teza da: Dok je Tito ziv ne moze se otvoriti problem Srbije. Jer Tito je predstavljao preveliku snagu koja je blokirala velikosrpski hegemonizam i inicijativu Srbije. Jos tada je receno: Mora se cekati Titova smrt, Tek kada on umre, onda mi mozemo krenuti u akciju i otvoriti srpsko nacionalno pitanje. 10 mjeseci poslije Titove smrti u martu 1981 zapocinju odredjeni protesti na Kosovu. Bilo je to vrijeme ekonomske krize, nestasice, velikog spoljnog duga i na to sve nadovezalo se nezadovoljstvo Albanskog stanovnistva kome je srpska nacionalna manjima oduzimala prava, poput prava na jezik i samopredjeljenje. Srbija je po svaku cijenu zeljela ukinuti autonomije Kosova i Vojvodine i u Jugoslovenski ustav uvesti sistem 1 covjek 1 glas.Tada je protest Albanaca ugusen u krvi a najzadovoljniji razvojem postojece situacije bili su pripadnici radikalne opcije u srbijanskoj partiji, koji su se zalagali za vojnu okupaciju Kosova.