Da nije riječ o čak i simpaticnom nepriznavanju autoriteta i nepostivanju velicine pokazalo je vrijeme.Tu se radi o zlobi,nepatvorenoj zlobi.U Sarajevu se ,jadni, i danas dan ponose time i takve i slične geste navode kao primjer tzv.„sarajevskog duha”.„Sarajevske raje”. Ne kaže se dzaba „čega se pametan stidi budala se ponosi” . Kad smo već „kod cuvenog sarajevskog duha” 70-ih i 80-ih a cime se muslimani ponose , iz samo letimicnog pogleda na imena nosioca gradskog duha tog vremena može se zakljuciti da oni ne samo da nemaju razloga da budu ponosni nego nisu sustinski ni ucestvovali u desavanjima tog vremena.Tek tu i tamo pokoji bljesak kao npr. Mirza Delibasic ali ne presucuje se da je u toj cuvenoj utakmici u Grenoblu kada je Bosna postala prvak Evrope u kosarci,najbolji igrac bio jedan Srbin,Zarko Varajic, sa najviše postignutih koseva, koji se u „Almanah”-u Bosne gdje su opisani najveci uspjesi kluba i ni ne spominje od strane uredjivaca.