Sreo sam je u malom kaficu crveni su karanfili bili dugo smo se drzali za ruke ali srecu nismo osetili dugo smo se drzali za ruke ali srecu nismo, nismo osetili Ref. Izasla je tuzna iz malog kafica i krenula nekud niz ulicu dugu od bola mi tada rec u grlu stade hej, zivote, brate, sto razdvajas mlade Sa suzama u ocima tuznim nase jutro mi smo ispratili a sjecanje ostalo je samo jer oboje vjereni smo bili a sjecanje ostalo je samo jer oboje vjereni, vjereni smo bili Ref. Zivot ide svojim tokom dalje crvenih ce karanfila biti ali jutro kada sam je sreo necu moci nikad preboliti ali jutro kada sam je sreo necu moci nikad, nikad preboliti