Završna faza potpunog rimokatoličenja Zapadne Hercegovine, započeta u petnaestom, dogodila se u dvadesetom veku. U toku dva svetska rata, i u versko-građanskom ratu koji se vodio od 1991. do 1995. godine rimokatolici su, predvođeni svojim biskupima i svećenstvom, narodnim prvacima i institucijama kojima je duh zadahnula Rimokatolička crkva, nasiljem (pokoljima i progonima) izbrisali i poslednje oaze srpskog pravoslavnog naroda, koji je još u sedamnaestom i osamnaestom veku činio većinu stanovništva ovih prostora.ponovio se onaj svojevrsni fenomen: prvo je, prešavši iz pravoslavlja u rimokatoličanstvo, srpsko pravoslavno stanovništvo promenilo veru, a onda su krajem devetnaestog veka rimokatolički svećenici, uz pomoć austrougarske države, Srbe rimokatolike preimenovali u Hrvate, stvorivši ujedno od njih najfanatičnije protivnike Srba i pravoslavlja.1