ARIEL SHARON -VIDEO http://www.putvjernika.com/viewvideo/502/zanimljivi-islamski-video/arijel-saron-na-smrtnickoj-postelji.html

Muhammed kaže da su ž rtv e m as ak ra kasnije pok o pane unutar bunara Bir es-Sahra i Bir es-Sil. Njegovo svjedočenje je potvrđeno od strane izraelskih historičara i istraživača koji su proučavali deklasificirane arhive izraelske armije i koji su intervjuisali izraelske ratne veterane. Izraelski historičar Benny Morris je intervjuirao jednog od učesnika tog m as a kra koji mu je rekao da je oko 80-100 ljudi, uključujući žene i djecu, u bije no od strane \"prvog vala os vaja ča\".

Na 18. april 1948.godine palestinski Tiberius je o kup ir an od strane militanata Irguna Menačema Begina , nakon čega je izbjeglo 5.500 Palestinaca. Na 22. april Haifa je pala u ruke cionističkih militanata i 70.000 Palestinaca je pobjeglo. Na 25. april Irgun je počeo sa bo m ba rdov njem civilnih dijelova Jafe, što je pokrenulo 750.000 stanovnika u izbjeglištvo. A 14. maja, dan prije formiranja Izraela, Jafa se predala bolje opremljenim cionističkim militantima i u njoj je ostalo samo oko 4500 njenih stanovnika. Muhammed, koji sada živi sa svojom familijom u malom selu El-Majd, oko 7 kilometara jugozapadno od Ed-Davajeme, kaže da je veliki broj familija potražio sklonište u velikoj pećini zvanoj \"Turel Zagh\". \"Židovi su im rekli da iziđu van, da se poredaju u redove i počnu hodati. A kada su počeli hodati, oni su ih z as uli palj bom iz mitraljeza sa dvije strane,\" dodaje on. „Jedna žena, supruga Mir\'ie Freih, preživjela je m a sa kr pretvarajući se da je m rtv a.\"

Muhammed kaže da se jedno od n aj krv av ijih poglavlja p o kol ja tog dana desilo u džamiji. \"Bio je petak i mnogi stariji ljudi su već otišli u lokalnu džamiju radi džuma namaza\", sjeća se on. „Oko dva sata prije namaza, oko 10-10.30 h, nekoliko vozila s a naoružanim ljudima u njima je stiglo pred džamiju. Počeli su pu c ati po džamiji, u bi v ši svih 75 staraca koji su se tada nalazili tu. Nijedan od njih nije pr eži vio\", dodao je sa suzama u očima. \"Tada su počeli ići po kućama i u bija li su cijele familije. U bij a nje je natjeralo ljude da bježe prema istoku. Međutim ljudi iz Hagane su nemilosrdno go nili civile u bijegu i u bij ali su ih.\" U svojoj knjizi \"All That Remains\" Valid el-Halid, palestinski historičar, piše da je Ed-Davajema 1945. godine imala 3710 stanovnika. Izrael je formiran na rusevinama Palestinske zemlje.

Nakba -KATASTROFA: \'U b ili su svakog koga su ugledali\' (Halid Amajreh)-IslamBosna.ba - U bi li su svakog koga su vidjeli. Ra zb ijali su djeci glavu i d e ra li ženske trbuhe sa bajonetama. Čak su i s ilo v ali neke žene prije nego su ih u b ili. Muhammed es-Sagir ebu Šarar imao je 37 godina kada su Hagana i druge židovske t ro ris ičke bande 1948. godine n ap ale Ed-Davajemu, selo koje se nalazilo 18 km sjeverozapadno od El-Halila (Hebrona). \"Kada su došli počeli su m as ov no u b ij ati civilno stanovništvo, muškarce, žene i djecu\", prisjeća se Muhammed, sada gotovo stogodišnjak. \"U bi li su svakog koga su vidjeli. Ra zb ija li su djeci glavu i d e rali ženske trbuhe sa bajonetama. Čak su i s ilo vali neke žene prije nego su ih u b ili.\"

Izrael je kasnije osudio m a sa kr i porekao bilo kakvu odgovornost, iako kontroverze o ovom stravičnom događaju ne prestaju, a zbog njega javnost godinama o suđ uje tadašnjeg izraelskog ministra odbrane i kasnijeg premijera ARIELA SHARONA.

Izraelski z- lo č in u izbjegličkim kampovima Sabra i Shatila 16. septembra 1982. godine, nekoliko sati nakon štto su izraelske snage ušle u zapadni Bejrut, falangisti, paravojne snage kršćanske Libanonske socijaldemokratske stranke, počeli su u bi ja ti Palestince u izbjegličkim kampovima Sabra i Shatila. Za samo dva dana, u bi je ne su stotine muškaraca, žena i djece u jednom od najvećih k rv opr oli ća posljednjih decenija. Falangisti su tokom krvavog građanskog rata u Libanonu bili bliski saveznici Izraela. Nakon ulaska u glavni grad, izraelski zapovjednici su im naredili da uđu u izbjegličke kampove u potrazi za tkz. teroristima, iako su znali da su vojnici tražili os v etu za u bi s t vo svog lidera, koje su počinili Palestinci. Broj u b ij e nih nikada nije sa sigurnošću utvrđen, a cifre se kreću od 800 do čak 3.500. 29. septembra, mirovne snage Ujedinjenih nacija su se vratile u Libanon, kako bi spriječile daljnja k r vopro lića.

Razlog za donošenje ovog zakona je, zapravo, što sve veći broj intelektualaca širom sveta, mnogi baš Jevreji, upravo otvaraju ovo pitanje. Njihov strah od mogućeg revanšizma prema cionistima, koji su danas bez sumnje najjača politička lobistička grupa u svetu i koja najviše radi u interesu kreatora Novog Svetskog Poretka, a na štetu mnogih nacionalnih država, najviše protiv SAD, sasvim je opravdan. Mnogi jevrejski intelektualci smatraju da su Jevreji, koji čine većinu u ovom pokretu i u lobiju, samo kvalitetno orudje u rukama moćnih svetskih oligarha, te da takvi lako opet mogu biti i žrtvovani, ako to bude u interesu istih oligarha. A tada obično najviše strada običan narod.

Zato je najveći finansijer Hitlera bila upravo nemačka kompanije I.G. Farben čiji su američki ogranak kontrolisali Rotšildi. Ali, interes je interes, pa nekoliko miliona mrtvih Jevreja (uglavnom sirotinje i običnih gradjana) u Drugom svetskom ratu predstavlja \"malu\" jevrejsku žrtvu za velike cionističke planove. Uostalom, nisu li Rotšildi zapravo Baueri? Da se danas sve ovo ne pominje i ne istražuje previše, pobrinuo se i američki Kongres prošle godine, donošenjem Globalnog anti-semitskog (!?) zakona. Tako je formiran državni sekretarijat (plaćaju ga svi američki poreski obveznici, valjda) koji će prikupljati na globalnom nivou sve informacije o tome ko šta piše i priča o jevrejskom holoakaustu i o Jevrejima uopšte. Istorijske revizije o jevrejskom pitanju, koje se ne budu dopadale NEKOM, biće smatrane anti-semitizmom(!?) To što Holokaust nema veze sa pravim semitskim Jevrejima, nema veze, ali i to je, očito, još jedna dobra podloga za lobističko delovanje istih profitera.

Da budu dobro uvereni i emotivno podgrejani, potrudili su se i vodeći svetski mediji, televizije, novine, filmovi, izdavačke kuće uglavnom američke (pod kontrolom Jevreja- cionista), sa brojnim pričama o Jevrejima, koje sa istorijskim činjenicama nisu imale veze. Ali, svi ovi mediji su odavno u službi interesa moćnih oligarha. Tako je nastao dugi konflikt koji traje i danas. JEVREJI SU DANAS VODEĆI I GLOBALISTI I ANTIGLOBALISTI-Evropski Jevreji toliko su se izmešali sa narodima gde su živeli pre dolaska u Izrael, da upravo tako i izgledaju. Ništa posebno. Ipak, priča o nižoj jevrejskoj rasi, sasvim je odgovarala Rotšildima i ostalim bankarima (Rokfeler, Kun Leb, Varburg...) Jer, Drugi svetski rat koji je ideološki bio zasnovan na pogromu Jevreja kao niže rase, doneo im je prilično unosne poslove, pošto su se sve države zaduživale kreditima zbog naoružavanja.

pa su zelene površine u Palestini pokazivale kako se širi ono što je u vlasništvu Jevreja. Ideja mu je bila i da se kupljeni posedi ustupaju za stanovanje jevrejskim doseljenicima iz Evrope i Rusije koji su mu bili potrebni kako bi čuvali izvorišta vode i dalje razvijali infrastrukturu. Siromašni i širom Evrope proterivani Jevreji (hazarskog porekla) su tako brodovima, koje su zakupili bogati bankari, Rotšildi, dovoženi masovno u Izrael, zemlju \"svojih predaka\", sa kojom stvarno nisu imali nikakve veze, osim preuzete vere. Ali priča o povratku na drevna ognjišta bila je potrebna kako bi se došljaci jasno identifikovali u odnosu na starosedeoce Arape, muslimane, hrišćane i Judejce. Tako, ispunjen emocijama i mogućnošću da ostvari golu egzistenciju, jevrejski narod je bio spreman da brani posed i za njega ratuje.

Dejvid Ajk, kontroverzni pisac knjige \"Najveća tajna\", o krvnoj lozi Rotšilda i drugih dinastija, tvrdi da su oni danas vlasnici čak 80% teritorije Izareala i već kontrolišu polovinu ukupnog svetskog bogatstva. Kupovina zemlje u Palestini krajem devetnaestog veka nije za Arape u početku imala preveliki značaj, jer su kao najamni radnici ili zakupci zemlje kod turskih zemljoposjedn. nastavljali da rade i kod Jevreja, sve dok nisu dobili otkaz. Onda su zemlju morali da napuste. O ovome su Jevreji veoma vodili računa i tako sistematski vršili iseljavanje Arapa sa kupljene zemlje. Takodje su se trudili da kupuju što veće posede, ostavljajući Palestincima usitinjene i male parcele. Ali, shvativši igru cionista, Jordanci i Egipćani su se konačno pobunili smatrajući da im ta zemlja pripada jer tu žive, za razliku od onih koji su kupovali, a tu nisu ni kročili. Rotšildov plan je bio da se kupljena zemlja odmah ozelenjava,

IZRAEL - DRŽAVA DREVNIH JEVREJA ILI PRIVATAN POSED ROTŠILDA? Kupovinu palestinske zemlje je Edmond de Rotšild u početku obavljao sam, a onda je novac za te namene preneo na Jevrejski nacionalni Fond. Ne postoje precizni podaci, ali se po nekim izvorima smatra da je krajem devetnaestog veka, kada je i formiran cionistički pokret, u Palestini živelo manje od pola miliona ljudi. Od toga 80% su bili Muslimani, 10% hrišćani i 5,7% Jevreji. Jevreji su 1882. posedovali 22.500 dunuma zemljišta (dunum je 1000 metara kvadratnih). Od ukupno 26.323.000 dunuma zemlje, u vlasništvu ostalih Palestinaca je bilo 0,09 %. Već 1900. godine imali su Jevreji 218.000 dunuma, što je 0.8% zemlje. Već 1936. Jevreji su imali 1.231.000 dunuma, a 1947.čak 1.734.000 dunuma u vlasništvu, što je iznosilo 6,6 % ukupne teritorije. A 1948. Jevrejski Nacionalni Fond je kupio 12.5 %. Tada je Izrael priznat kao država. Svojih 500.000 dunuma Edmond de Rotšild je, nakon smrti zvanično, zaveštao Izraelu.

Dokaz za ovu cionističku umešanost je jedan dokument iz 1917., kratko pismo koje Lordu Rotšildu poslao engleski premijer Lojd Džordž, a potpiso ga je ministar za inostrane poslove, Artur Džejms Balfor. Dokument je poznat kao Balforova deklaracija. Izrael je kasnije uz pomoć Amerike uspeo da istera i Engleze i dobije medjunarodno priznanje 1948. za deo teritorije u Palestini. U ratu od šest dana, 1967. Izrael je zauzeo i Pojas Gaze, Golan, Judeju i Samaru (Zapadnu obalu).

Na ruku mu je išlo i to što su Rotšildi bankarskim kreditima veoma zadužili Tursku koja je izgubivši r a t morala da traži način kako da dug izmiri. Prihvatili su zato ponudu Rotšilda da im deo dugova otpiše, ako se odreknu Palestine. Engleze su Rotšildi već imali pod kontrolom jer su im kontrolisali centralnu banku, Bank of England, još od 17. veka. Ali ni to nije sve. I pobeda Engleza u Prvom svetskom r at u je bila zasluga Rotšilda.Po tvrdnji bivšeg bogatog cioniste Benjamina Fridmana, Rotšildovi cionistički lobisti su veoma vešto ubedili američkog predsednika Vudro Vilsona da udje u Prvi svetski rat na strani Engleza iako SAD nisu u tom ratu imale nikakav interes. Cena za ovu uslugu je da im Englezi, koji bi pobedom nad Turskom i Nemačkom dobili kontrolu nad Palestinom, omoguće formiranje države Izarel. Neposredan povod za ulazak SAD u Prvi svetski rat je bilo inscenirano potapanje američkog trgovačkog broda \"Lusitanija\". Potopili su ga Englezi, a Amerikanci su odm