No, dva tima naučnika iz New Yorka i Sydneya su uz pomoć CT skeniranja dviju mumija uspjeli otkriti identitet i izgled davno umrlih Egipćana. Jedna od mumija, stara oko 2000.godina, pripada tebanskom princu, dok druga, pozlaćena, pripada dječaku imena Horus.
'Horus je dugo godina smatran djevojčicom, a tek su ove revolucionarne snimke otkrile su da se radi o dječaku. Uskoro ćemo moći saznati i uzroke njegove smrti što je veliki pomak u nauci i medicini', izjavila je dr. Margaret Stewart, jedna od naučnica iz sidnejskog tima.
'Ono što je najinteresantnije jeste da su sve kosti u potpunosti očuvane, čak i one najsitnije u unutrašnjem uhu. Zapanjena sam vještinom očuvanja tijela koju su koristili stari Egipćani jer ni danas ne postoji neki način koji bi nadmašio egipatsko mumificiranje umrlih', dodala je Stewartova.
Naučnici su dodali da se u ovom slučaju najvjerovatnije radi o djetetu iz bogataške porodice budući da je skelet prevučen zlatom.
Druga mumija pripada kraljevom sinu, princu od Tebe koju je 1850. godine sidnejskom muzeju poklonio Sir Charles Nicholson, kolekcionar i nekadašnji upravitelj sidnejskog Sveučilišta.
Metoda mumificiranja, koji potiče iz perioda prve tri staroegipatske dinastije, sastoji se u zavijanju tijela lanenim zavojima, koji su u kasnijem periodu natapani smolom. Tokom četvrte dinastije praktikuje se vađenje organa koje je trebalo da onemogući truljenje tijela.
Tokom drugog milenijuma p. n. e. uklanjaju se svi organi osim srca i bubrega, a mozak se izvlači kroz nos specijalnom metalnom alatkom u vidu kuke. Tijelo se zatim polagalo u rastvor kuhinjske soli, posle čega se sušilo i punilo mirisnim smolama i začinima. Ovaj proces trajao je 40 dana, a završavao se umatanjem tijela u zavoje.
U Starom Egiptu su na isti način kao i ljudi, mumificirane i životinje. Najčešće su to bile mačke, majmuni, ibisi i krokodili koji su se smatrali svetim životinjama.
Esma Numanović čini ljepšu stranu bh. muzike: Vjerujem da će moje pjesme doći tamo gdje je potrebno
