Sovjetski lander Kosmos 482 pao na Zemlju nakon 53 godine provedene u orbiti

Kosmos 482 je ušao u atmosferu iznad Indijskog okeana zapadno od Džakarte u Indoneziji, saopćila je ruska svemirska agencija Roscosmos, a dostupne informacije govore da nikakve štete nije bilo. Međutim, ovo je samo jedna od procjena, jer su i druge agencije te organizacije pratile lander i navodile različite lokacije, od kopna Južne Azije do istočnog Pacifika. Kada će biti poznata tačna lokacija pada landera, zasad nije poznato.

Astronom Gianluca Masi iz Virtual Telescope Projecta je snimio Kosmos 482 tokom jedne od njegovih posljednjih orbita dok je letio iznad Rima u Italiji nešto prije svitanja 10. maja.

Kosmos 482 nije trebao pasti na Zemlju. Riječ je o svemirskoj letjelici koja je bila dio sovjetskog programa fokusiranog na Veneru. Na ovu planetu je poslana flota sondi šezdesetih, sedamdesetih i ranih osamdesetih godina, a Kosmos 482 je lansiran 1972. godine. Ipak, došlo je do problema s raketom, zbog čega je svemirska letjelica ostala "zaglavljena" u eliptičnoj orbiti oko Zemlje. U naredne 53 godine je atmosferski otpor je polako vukao sondu prema dolje, što je dovelo do dramatičnog raspleta.

Većina velikih komada svemirskog otpada, kao što su stari sateliti i potrošena raketna tijela, raspadaju se tokom svojih vatrenih putovanja nazad na Zemlju, čime se stvara umjetna meteorska kiša. Međutim, moguće je da je Kosmos 482 pao u jednom komadu, s obzirom na činjenicu da je dizajniran da preživi putovanje velikom brzinom kroz gustu Venerinu atmosferu.

Kosmos 482 je širok jedan metar i težak 495 kilograma. Ako se nije raspao u atmosferi, vjerovatno je udario o površinu Zemlje pri brzini od 240 km/h.

Ovaj lander skreće pažnju na rastući problem svemirskog otpada. U prosjeku tri komada svemirskog otpada značajne veličine padaju na Zemlju svakog dana, a taj broj će samo rasti.

Evropska svemirska agencija (ESA) navodi da u Zemljinoj orbiti postoji oko 14.240 satelita od kojih je 11.400 aktivno. Većina operativnih svemirskih letjelica pripada SpaceX-ovoj megakonstelaciji Starlink, koja se trenutno sastoji od 7.200 satelita, no ona konstantno raste.

U razvoju su i druge megakonstelacije. Amazon je lansirao prve satelite svoje širokopojasne mreže Project Kuiper, koju će u konačnici činiti 3.200 satelita. Također, lansirani su i sateliti dvije različite kineske megakonstelacije, a svaka od njih bi trebala imati najmanje 13.000 satelita.

Povećanjem svemirskog saobraćaja, očekuje se i povećanje frekvencije svemirskog otpada u atmosferi. Time raste i rizik od povreda i štete na tlu, iako većina svemirskog otpada sagori u atmosferi. Također, zagađanje svemirskim otpadom bi moglo oštetiti ozonski omotač Zemlje i utjecati na klimu.