Trodimenzionalna mapa se pruža u prostoru i vremenu, te daje prikaz svemira iz perioda kada je on imao samo pola današnje starosti.
Tamna materija je misteriozna hipotetička supstanca za koju se smatra da nema interakciju sa fotonima svjetlosti, te da je zbog toga nevidljiva za današnje instrumente za detekciju.
Naučnici su prvi put spomenuli ovaj koncept 30-ih godina prošlog vijeka da bi objasnili zašto se galaksije, sa relativno malom masom koje se okreću velikom brzinom, ne raspadnu. Odgovor naučnika je da one sadrže veliku količinu nevidljive materije čija masa i gravitacija drže galaksije na okupu.
Naučnici su od tada do danas procijenili da je samo jedna šestina materije u svemiru vidljiva, a da je ostatak tamna materija.
Jedan od najjačih dokaza za postojanje tamne materije je objavljen prošle godine, ali i o njemu se veoma žučno raspravlja i danas.
Iako se tamna materija ne može direktno vidjeti, neki naučnici kažu da se njeno postojanje i rasprostranjenost u svemiru može posmatrati indirektno na način na koji gravitacija deformira svjetlost udaljenih galaksija koje dolazi do nas.
''Mi gledamo u galaksije koje se nalaze iza područja tamne materije'', objašnjava Richard Massey, član istraživačkog tima. ''Svjetlost iz ovih udaljenih galaksija ne putuje pravolinijski, jer je sam prostor zakrivljen, tako da svjetlost prati tu zakrivljenost.''
Nije baš cijeli naučni svijet uvjeren da nova mapa otkriva postojanje tamne materije. Neki skeptici misle da postoji veoma dobar razlog zašto je tamna materija nevidljiva, a to je zbog toga što ne postoji.
Prema ovim naučnicima, alternativno objašnjenje proturječnosti pojma mase u svemiru se sastoji u tome da gravitacija ne funkcionira na isti način u svim dijelovima svemira, kao što su to tvrdili Newton i Einstein.
