Predstavljamo učesnike No-Nu Mo-Fu Music Happeninga - 2. dio

Ne, njegovi albumi nisu stvoreni u svemiru, niti u četvrtoj dimenziji, već u Marseju, gradu koji je prigrlio ovog elektronskog producenta koji je rođen u Parizu, 1969.

Sjećate li se 1969? Prema stihovima Gainsbourga, to je bila jedna erotična godina. To je i godina u kojoj je Neil Armstrong kročio na mjesec i kazao: ‘To je mali korak za čovjeka ali ogroman za čovječanstvo!’ Poput brojne djece svoje generacije, Alif se bez sumnje zamišljao kao astronaut, koji sjedi za upravljačem aluminijske letjelice. No, za razliku od Jean-Loup Chretiena, Alif je ubrzo shvatio da njegova strast za bezgraničnim prostranstvima i zvjezdanom beskrajnosti ne mora obavezno da povlači za sobom skupa putovanja među planetama, ona je mogla da bude izražena podjednako intenzivno u očaravajućim muzičkim odisejama.

Kao muzičar (gitara, glas i udaraljke), Alif je strastveno brani akustički zvuk, od filharmonijske muzike do popa preko jazza i svjetske muzike. Budući da je tonac i producent koji je vješt u digitalnoj tehnici, on plovi univerzumom studija u kojima se snima zvuk, televizijskih studija u gdje se nastupa, i izdavačkih kuća, tokom posljednjih petnaest godina. Putnik koji se teleportirao u Normandiju prije nekoliko godina, napokon je pronašao kompromis između urbanog i širokih, otvorenih prostranstava, otvarajući vlastiti studio u Marseju krajem 1999.

U februaru 2000. potpisao je ugovor za ’The observatory’, prvi album koji je kritika pozdravila. ’Između pop melanholije, groovea sa zapadne obale i etno promišljanja, prvi album Alifa Treea se upisuje u slozenu logiku grubo realistične sutrašnjice: pop mirisi, grumenja naučne fantastike, jazz, egzotični mirisi, ovaj prvi album Alifa Treea nije prenatrpan’, pisao je casopis ’Coda’.

Ušavši u treći milenij, Alif je potpisao za Universal Music Jazz, i pojavio se sa 'Spaced', djelom koje ukazuje, poput E.T.-jevog prsta, na vizije koje se vide iz njegovog opservatorija. Ploveći između trip-hopa pod uticajem klasične muzike, instrumentalnog hip-hopa i jazzy elektronike, njegov se album direktno suprotstavlja trenutnim trendovima.

Njegov posljednji album '3' predstavlja saradnju sa nizo, muzičara poput Nine Simone, ('Plain gold Ring'), Davida Linxa ('Les 4 vents'), Ane Carril ('Lamor', koju je Alif sreo kad je pjevala za francuski bend La Mano Negra), Maurica el Medioni ('Malika'), poznatog pijaniste Lili Boniche ili, od nedavno, Khaleda. Ovim se albumom odaje počast Franzu Schubertu, Steveu Reichu ('Melismes extatiques'), čak se osjeća i malo popa sa remixom numere 'Blind' ili francuske jazzy melodije 'Se fondre'. Svi ovi različiti univerzumi koje Alif miješa, tako graciozno, istopili su se u jedinstveni osjećaj prostora, snage, te nude bezgranične mogućnosti tumačenja.