U Prvom srpskom ustanku, mnoge beogradske džamije su stradale, a one preostale bile su pretvorene u bakalnice, u nekim su držane svinje, jedna je bila pretvorena u pravoslavnu crkvu, a neke su određene turskim ženama za stanovanje.[9] Džamije su rušene i u drugim gradovima koji su se našli u sastavu kneževine Srbije. Tako su u Užicu porušene 34 džamije, u Smederevu 24, itd.[12] Srpske vlasti su 1836. godine popisale džamije u Beogradu, i u tom spisku se nalazilo 16 džamija. 1867. godine, iseljenjem iz Beograda \"turskog\" življa (među kojima je veliki broj bio slovenskog porekla) započeo je kraj beogradskih džamija.