Srednjevjekovna Bosna nije imala "krscansku proslost", ako mislis na Rimokatolicku i Ortodoksnu Crkvu. Te dvije zlocinacke crkve su Bosni strane bile u to doba kao i Islam. Doduse Islam u vecinu Bosne dolazi prije Ortodoksne Crkve, ali sto se tice Rimokatolickih inkvizitora, oni u Bosnu dolaze nekoliko decenija prije Osmanlijske okupacije i imaju jako mrsave rezultate pokrstavanja i ako su njihovi agenti na terenu Franjevci koristili i stap i mrkvu. Uglavnom zbog te borbe izmedju domace Crkve Bosanske i strane inkvizitorske Rimoktalicke Crkve, Bosna ce par decenija kasnije i pasti pod Osmanlijsku okupaciju. Rimokatolici su zadobili zadnja dva vladara srednjevjekovne Bosne, koji progonjaju sve oni koji nisu zeljeli prodati vjeru za veceru Rimoktalicima, tad se Bosna dijeli u bosnjackom narodu na dva dijela, konvertitima na Bosni stranu rimokatolicku vjeru, kojima pripadaju i vladari i onaj drugi vecinski dio bosnjackog naroda koji je smatra da su Rimokatolici prevaranti.

Tu je cak i bilo borbi. I volio bih da se bosnjacki historicari fokusiraju vise na taj predosmanski period jer tad je bilo cak i borbi izmedju pripadnika Crkve Bosanske i Rimokatolickih inkvizitora i konvertita unutar bosnjackog korpusa. Uglavnom Osmanlije sve to kuze i ulijecu u Bosnu na cijim granicama su bili vise od 50 godina. Tu ne nailaze na nikakav otpor, velika vecina nije zeljela ratovati za Vatikan protiv Osmanlija i Bosna je od tad pod osmanlijskom okupacijom. Inace Rimokatolici u Bosni, tacnije Franjevci mole sultana Fatiha da im da dozvolu da mogu propovijedati inkvizitorsku vjeru slobodno, sto im i sultan Fatih daje. Taj dokument danas znamo pod imenom Adhnama. U njoj Osmanlijski sultan Fatih daje slobodu rimokatolickim Franjevcima i bosnjackim konvertitima na katolicanstvo da slobodno ispovijedaju svoju vjeru na prostoru Bosne.