Cuj, kako jauce vetar kroz puste poljane nase, I guste slojeve magle u vlazni valja do... Sa krikom uzlece gavran i kruzi nad mojom glavom, Mutno je nebo svo. Frkce okiso konjic i zurno u selo grabi, I vec pred sobom vidim ubog i stari dom: Na pragu starica stoji i mokru zivinu vabi, I s repom kosmatim svojim ogroman zeljov s njom- A vetar sumorno zvizdi kroz crna i pusta polja, I guste slojeve magle u vlazni valja do... Sa krikom uzlece gavran i kruzi nad mojom glavom, Mutno je nebo svo.