Nakon što je Hrvatsku priznala Evropska unija, tog 15. januara 1992. uslijedila su priznanja i drugih zemalja - Belgije, Velike Britanije, Danske, Malte, Austrije, Švicarske, Nizozemske, Madžarske, Norveške, Bugarske, Poljske, Italije, Kanade, Australije, Francuske, Španije, Portugala, Irske, Luksemburga i Grčke. Dan poslije to su učinile Argentina, Australija, Češka, Čile, Lihtenštajn, Novi Zeland, Slovačka, Švedska i Urugvaj.
Do kraja januara 1992., Hrvatsku je priznalo još sedam zemalja - Finska, Rumunjska, Albanija, Bosna i Hercegovina, Brazil, Paragvaj i Bolivija.
Još tokom 1991. Hrvatsku su priznale Slovenija (26. juna), Litva (30. jula), Ukrajina (11. decembra), Latvija (14. decembra) i Estonija (31. decembra), ali riječ je o državama koje u to doba ni same nisu bile priznate.
Kao prva međunarodno priznata država koja je priznala Hrvatsku ostat će zapamćen Island (19. decembra 1991.), a istog dana na to se odlučila i Njemačka (iako uz odluku da njeno priznanje na snagu stupa 15. januara 1992., zajedno s ostalim članicama Evropske unije).
Dva dana prije EU, 13. januara, Republiku Hrvatsku je priznala Sveta Stolica, iako je Vatikan priznanje Hrvatske i Slovenije najavio još 20. decembra 1991., posebnim dokumentom kojim se odredilo prema slovenskom i hrvatskom zahtjevu za diplomatskim priznanjem. Dan nakon Svete Stolice Hrvatsku je priznao San Marino.
Potom su, među ostalima, uslijedila priznanja Rusije (17. februara), Japana (17. marta), SAD-a (7.aprila), Izraela (16. aprila, iako je do uspostave diplomatskih odnosa došlo tek pet i po godina kasnije) te Kine (27. aprila).
Prva azijska i islamska zemlja (ako se ne računa Turska) koja je priznala Hrvatsku bio je Iran (15. marta 1992.), a afrička Egipat (16. aprila 1992.).
Primanjem u Ujedinjene narode 22. maja 1992. Hrvatska je definitivno postala jednakopravna članica međunarodne zajednice.
