Prije 24 godine Evropa je priznala Republiku BiH kao nezavisnu državu

Opkoljivanje Sarajeva izvršili su pripadnici Jugoslovenske narodne armije (JNA) i paravojne formacije još krajem 1991. i početkom 1992. godine pod vidom izvođenja vojnih vježbi.

Kako piše Nikad Halilbegović u svojoj knjizi "Sarajevo od referenduma do agresije i napada na grad - 05. i 06. april 1992. godine" svega nekoliko sati nakon referenduma na kojem su se građani izjasnili za samostalnu i nezavisnu BiH "članovi SDS-a i njihove pristalice uzeli su oružje, navukli čarape na glave i podigli barikade na ključnim saobraćajnim punktovima po cijelom Sarajevu".

Već od 2. aprila 1992. godine agresorske snage pokušavaju zauzeti strateški važne objekte poput televizije, aerodroma, policijskih stanica i slično. Tri dana poslije oko 13.00 sati Srbi su na cijelom dijelu Mojmila otvorili žestoku pješadijsku vatru na sva muslimanska naselja. Istog dana u popodnevnim satima ispaljene su prve granate iz RB-a na naselje Huzejr Dedović.

Trećeg aprila bilo je više dojava o postavljanju barikada, krađi, automobila, zaustavljanju građana, posebno u rubnim općinama.

"U noći između trećeg i četvrtog aprila, Sarajevom su odjekivali rafali. SDS je na taj način najavljivao 'krvavi Bajram'. Branitelji su bili na položajima i budni su, pošto smo imali više dojava o neredima i oružanim napadima", piše Halilbegović.

Prvi ubijeni građanin Sarajeva bio je Hajraga Kulo, aktivni policajac tadašnje stanice Javne bezbjednosti Novi Grad Sarajevo, koji je ubijen u noći između 4. i 5. aprila 1992. godine. Ubijen je u Krteljima kod Ilidže iz zasjede koju su napravile paravojne formacije srpske jedinice u blizini baze Specijalne jedinice Republičkog MUP-a BiH. Istog dana u Sarajevo ubijeno je još 130 građana.

5. aprila 1992. godine Sarajlije i Sarajke održale su demonstracije za mir, na kojima su tražili od agresorskih snaga da uklone barikade i da se povuku.

Pripadnici SDS-a tog dana pucali su sa krova hotela Holliday Inn na demonstrante. Nakon demonstracija održanih na Marijin Dvoru, okupljeni demonstranti su se uputili ka tadašnjem mostu Vrbanja, a snajperisti koji su bili pozicionirani u objektu naspram benzinske pumpe otvorili su vatru na narod i tu na mostu su ubili Suadu Dilberović i Olgu Sušić.

Mediji su prethodnih dana posebno izvještavali o podjelama u specijalnoj jedinici MUP-a koju su napustili srpski policajci no veliki broj građana Sarajeva nije bio svjestan da je to uvod u napad na Sarajevo.

Već 1990. godine JNA razoružala je teritorijalnu odbranu BiH koja zbog toga nije mogla biti mobilizovana. Na osnovu historijske odluke predsjednika Alije Izetbegovića 1991. godine mobilizovano je oko 3.600 rezervnih policajaca koji su zajedno sa redovnom i specijalnom policijom činili stub odbrane Republike BiH i Sarajeva.

Na današnji dan 6. aprila 1992. godine, tadašnja Evropska zajednica priznala je Republiku Bosnu i Hercegovinu kao nezavisnu državu. Nažalost, dok se zastava sa ljiljanima vijorila ispred zgrade UN-a u New Yorku, srpski agresori granatirali su stari dio grada i otpočeli najdužu blokadu jednog grada u historiji ratovanja.

Pretpostavlja se da je tokom opsade na Sarajevo ispaljeno blizu 500.000 projektila, a snajperisti su direktno pucali na 40 posto, od 65.000 do 80.000 djece u gradu. Ukupno je tokom opsade poginulo oko 11.500 ljudi.