Ekrem Durić je rođen 9. februara 1925. godine u Bosanskom Petrovcu. Potiče iz ugledne kadijske familije koja vuče porijeklo iz Foče. Njegov otac, Smail-efendija, službovao je kao kadija u Bosanskom Petrovcu i Gračanici.
Tokom Drugog svjetskog rata, svi iz obitelji Durić, braća- Ahmet i Nusret i sestre - Lejla i Bahrija, bili su na strani NOP-a.
Durić je završio osnovnu školu u Gračanicu i šest razreda Šerijatske gimnazije u Sarajevu, odakle je otišao u Prvu proletersku brigadu.
Prošao je čitav ratni put brigade, borio se na svim ratištima, širom jugoslavenskog prostora, osim Makedonije, kraj rata dočekao je sa svojim jedinicama u Sloveniji. Bio je komesar bataljona u Prvoj proleterskoj, omladinski i skojevski rukovodilac Prve proleterske divizije.
U mirnodopskom periodu, od 1945 do 1985. godine vršio je razne visoke vojno-političke i diplomatske funkcije, između ostalih, vršio je dužnost komandanta brigade, načelnika štaba divizije, načelnika Glavnog štaba TO BiH i vojnog izaslanika za Francusku i zemlje Beneluksa. Po završetku rata završio je višu partijsku školu, od 1950 do 1952. godine višu vojnu akademiju, od 1955. godine visoku ratnu školu u Parizu.
Tokom svoje vojne karijere stekao je čin generala. Bio je ambasador SFRJ u SR Vijetnamu, poslanik u narodnoj skupštini BiH za općinu Gračanica i član Savjeta Republike.
Jedan je iz grupe generala bivše JNA, koji su se u ljeto 1992. godine javno izjasnili protiv agresije na Bosnu i Hercegovinu i stavili na raspolaganje tadašnjoj vladi svoje iskustvo, ugled i znanje u organizaciji odbrane Sarajeva i države Bosne i Hercegovine.
Odlikovan je sa više domaćih i dva strana odlikovanja. Nosilac je Partizanske spomenice 1941. godine.
