Građani prošetali mahalama i upoznali se s historijskim razvojem Sarajeva

Šetnju, pod nazivom "Nevidljiva potka orijentalnog Sarajeva", vodila je Jasenka Čakarić, profesorica na Arhitektonskom fakultetu u Sarajevu.

Tokom šetnje učesnici su razgovarali o svemu ovome što znaju i onom što nije vidljivo o orijentalnom Sarajevu – o ideji da svaka nevidljiva potka grada, kao i čovjek, mora pripadati nekom podneblju, nekom kraju, nekoj tradiciji.

Razvoj Sarajeva, kakvog danas poznajemo, počeo je u 15 vijeku kada su Osmanlije zauzele srednjovjekovnu župu Vrhbosnu te utemeljili orijentalni tip grada, karakterističan po tradiciji funkcionalne odvojenosti stambenih zona – mahala i zanatsko-poslovne zone – čaršije.

Prostornu organizaciju Sarajeva tada obilježili "uvezeni" feudalni društveni odnosi, religijski i porodični običaji i odnos prema privatnosti (mahale – porodica, komšije, prijatelji, priroda) i javnosti (čaršija – zanati, trgovina, komunikacija, kultura).

Međutim, mnogi ne znaju za intrazonska prostorna organizacija mahala temeljila na načinu života unutar granica islamskih religijskih običaja i dogmi, a da je odnos privatno-javno formirao jedinice urbane matrice čiji je osnovni modul činila jednoporodična kuća. Odnosno, način organizacije svakodnevnog života u mahalama učinio je da su one postale važan znak genius locija stvarne urbane matrice – nevidljiva potka funkcionalne organizacije fizičke strukture grada ovog vremenskog razdoblja.

Proces transformacije te nevidljive potke orijentalnog Sarajeva započeo je krajem 19 vijeka. Tada je feudalno društveno uređenje zamijenjeno kapitalističkim, a prirodna, socijalna i fizička osnova orijentalnog tipa grada srednjeevropskim modelom prostorne organizacije, što je uveliko izmijenilo sarajevsku urbanu tradiciju.