Podaci su dobijeni zahvaljujući rezultatima alfa-magnetskog spektrometra na Međunarodnoj svemirskoj stanici. On je postavljen na njenoj vanjskoj površini, velik je kao autobus i težak sedam tona.
Tamna materija se tako naziva zato što se ničim ne ispoljava, osim gravitacije. O njoj se može suditi samo indirektno: njeni ugrušci svojom težom pomalo odbacuju svjetlosne zrake koji idu kroz njih iz udaljenih galaksija.
Čestice tamne materije, kako se smatra, ispunjavaju cijelu vasionu i slobodno prožimaju sve objekte: Zemljinu kuglu, ljude, zvijezde.
Po verziji fizičara, čestice se postepeno nagomilavaju unutar zvijezda. Kada ih postane previše, u uslovima gigantskih temperatura one reaguju međusobno. Dešava se mirkoeksplozija i raspad.
Na kraju se rađa para od običnog elektrona i pozitrona – antičestice elektrona.
Rezultati su pokazali postojanje velikog broja pozitrona. To može da svjedoči o tome da postoji određeni tip tamne materije.
S druge strane, postoje izvori pozitrona i od eksplozija supernovih zvijezda koje formiraju neutronske zvijezde i pulsare. One takođe mogu da daju pozitrone.
Hipoteze o tome šta je tamna materija - mnogobrojne su.
Naučnici čekaju nove podatke sa MSS-a. Alfa-magnetni spektrometar radit će do 2020. godine.
Naučnici tvrde da najupečatljivija otkrića tek predstoje.
Navijači ismijavaju Riceovu djevojku zbog izgleda, slomljena je obrisala sve fotografije
Šta predviđa zabrana TikToka u SAD-u i koje bi zemlje mogle slijediti taj primjer
