Organizacijom radova na sasvim novoj osnovi, autorica je pokušala da u okviru nove klasičnosti crteža pomjeri granice, konkretno na polju odnosa između linearnih i prostornih kategorija tj. dvodimenzionalnosti i trodimenzionalnosti i da preispita smisao likovnih predstava.
Polazeći od savremenih vizuelnih fenomena, Nada Kažić je uspjela da svaki od njih liniju, zapreminu, svjetlost i boju za oblast nazvanu likovne, prostorne i vizuelne umjetnosti - uzme kao osnovicu za jednu reprezentativnu - apstraktnu i jednu prezentativnu - prikazivačku umjetnost.
Ispitivanje specifičnosti materijala čelične žice i krhotina stakla, koji stilski podsjećaju na vitraž, kao i njihova transformacija u skulpturu - svjedoči o specifičnoj likovnoj memoriji i novom senzibilitetu.
Izbor materijala služi Nadi Kažić kao forma, a tekstura kao veza između prostornog i vremenskog konteksta kojem pripada.
Za ciklus ovih radova značajna je postavka kojom autorka uspijeva da galerijski prostor predstavi kao jedinstveno likovno djelo. U radovima na ovoj postavci umjetnica je okrenuta crtežu kao paradigmatskom jezgru medija.
Kina razvila prvi dizelski motor na svijetu s termalnom efikasnošću od 53,09 posto
Dolazi li Bolt u Sarajevo? Glavni Uberov konkurent traži vozače u glavnom gradu BiH
