Nezvanično se saznaje da je Todorović izvršio samoubistvo.
Despenić je potvrdila da je tužilac Okružnog tužilaštva u Doboju naredio da se izvrši obdukcija Todorovićevog tijela, kao i balističko vještačenje i hemijsko biološko-vještačenje kako bi se sa sigurnošću moglo potvrditi da li se radi o saomoubistvu.
Stevan Todorović, koji je tokom rata u BiH, bio je šef policije u Šamcu, osuđen je pred Haškim tribunalom na 10 godina zatvora zbog progona kao zločina protiv čovječnosti.
Nakon izdržane dvije trećine kazne 2005. godine pušten na slobodu.
Todorović je u pritvor Haškog suda prebačen 27. septembra 1998. godine nakon što ga je uhapsio SFOR.
Bio je optuženi sa još pet osoba po 15 tačaka za teške povrede Ženevskih konvencija, kršenja zakona i običaja ratovanja, odnosno zločine protiv čovječnosti, od kojih se sve odnose na događaje koji su se desili na području Bosanskog Šamca u ljetu 1992. godine.
Potvrdno se izjasnio o krivnji za zločine protiv čovječnosti, 13.decembra 2000. godine.
U Sporazumu o izjašnjavanju o krivici, optužba i Stevan Todorović prihvatili su određene činjenice kao istinite i kao činjeničnu osnovu za potvrdno izjašnjavanje o krivici.
One uključuju premlaćivanje i ubistvo Ante Brandića 29. jula 1992. godine; naređivanje šestorici muškaraca da jedan drugom izvrše fellatio u policijskoj stanici u Bosanskom Šamcu, u tri navrata, u maju i junu 1992. godine; premlaćivanje Envera Ibralića, Hasana Jašarevića, Omera Nalića i svećenika Joze Puškarića oko 29. jula 1992. godine; premlaćivanje Silvestra Antunovića oko 15. jula 1992.; i višekratna premlaćivanja Hasana Bičića, Kemala Bobića, Hasana Čeribašića, Abdulaha Drljačića, Zlatka Dubrića, Roka Jelavića i Hasana Subašića u periodu između 17. aprila i 21. novembra 1992. godine.
Osim toga, potvrđeno je da je Stevan Todorović naređivao i sudjelovao u protivpravnom zatočavanju i surovom i nečovječnom postupanju prema bosanskim Hrvatima, bosanskim Muslimanima i drugim nesrpskim civilima, da je trojici ljudi kojima je bio nadređen naredio da muče Omera Nalića na dan ili oko 19. juna 1992., da je naredio i učestvovao u ispitivanju zatočenih i prisiljavao ih da potpisuju lažne i iznuđene izjave, naređivao i učestvovao u deportaciji i prisilnim preseljenjima, te izdavao naređenja i direktive koji su kršili pravo nesrpskih civila na jednakost pred zakonom i narušili njihova temeljna prava.
