Dvanaest stvari koje niste znali o Vijeću Evrope

Vijeće Evrope je usvojilo himnu Evrope

Isto je bilo s himnom Evrope kao sa zastavom. Vijeće Evrope je 1972. godine usvojilo čuveni predludij Betovenove Ode radosti iz njegove Devete simfonije kao zvaničnu himnu Evrope. Glasoviti austrijski dirigent Herbert fon Karajan je napravio muzički aranžman i dirigovao na zvaničnom snimanju orkestrom Berlinske filharmonije. CD Vijeća Evrope – koji uključuje i prvu hip-hop verziju himne Evrope – objavljen je 2004. godine. Pod nazivom „Varijacije” CD sadrži i druge adaptacije Ode radosti, uključivo i na crkvenim orguljama, klaviru (klasična i džez), rok gitari, džez violini, i u tehno trans verziji. Nedavno je Vijeće Evrope produciralo verziju himne u romskom muzičkom stilu.

Evropski sud za ljudska prava – otvoren za svakoga

Svako može da podnese predstavku Evropskom sudu za ljudska prava, uključujući i građane neevropskih zemalja, pod uslovom da su to predstavke protiv zemlje koja je ratificirala Evropsku konvenciju o ljudskim pravima. Predstvaku može uložiti i jedna država ili grupa država protiv druge države (takozvana „međudržavne predstavka”). Sud odlučuje o prihvatljivosti i meritimu podnesenih slučajeva i njegove su odluke obavezujuće za sve države ugovornice. Evropski sud za ljudska prava ne bi trebalo da se miješa sa Sudom pravde Evropske zajednice, čije je sjedište u Luxembourgu, i koji obezbjeđuje usaglašenost sa zakonom i pravilima EU-a o tumačenju i primjeni ugovora EU-a. On također nema nikave veze s Međunarodnim sudom pravde UN-a u Haagu.

Parlamentarna skupština: stepenica do slave

Od Ukrajine (bivši premijer Viktor Janukovič) preko Njemačke (bivši kancelari Helmut Schmidt i Helmut Kohl) do Turske (predsjednik Abdullah Gul) od Luksemburga (bivša zamjenica premnijera Lydie Polfer) do Estonije (bivša ministrica vanjskih poslova Kristina Ojulund) mnogi sadašnji i bivši šefovi država ili ministri bili su jednom članovi Parlamentarne skupštine Vijeća Evrope. Čak je i Winston Churchill bio član delagacije Velike Britanije pri Parlamentarnoj skupštini Vijeća Evrope prije svog drugog mandata premijera Velike Britanije. Najnoviji primjer je gruzijski predsjednik Mihail Saakašvili koji ne samo da je bio potpredsjednik Parlamentarne skupštine VE nego je radio kao stažista u VE.

Komitet za borbu protiv mučenja može izvršiti inspekciju bilo kojeg mjesta pritvora

Do sada je Komitet za prevenciju mučenja Vijeća Evrope (CPT) učinio više od 260 posjeta zatvorima i pritvorskim centrima diljem Evrope – nekima bez prethodnog upozorenja - kako bi otkrio da li se prema pritvorenicima ponaša s poštovanjem i dostojanstvom. S obzirom na to da je osnovan prije 20 godina, CPT je objavio preko 200 izvještaja. Članovi CPT-a su neovisni i nepristrani eksperti iz raznih oblasti, uključujući pravnike, ljekare i specijaliste za zatvore ili policiju. Njih bira Komitet ministara na period od četiri godine i mogu biti izabrani samo dva puta.

Vijeće Evrope košta 560.000 eura dnevno

Budžet organizacije u 2009. godini iznosi 250 miliona eura ili 650.000 eura dnevno, dok budžet EU-a iznosi 133 milijarde eura godišnje. Budžetu Vijeća Evrope doprinosi njegovih 47 država članica. Najveće priloge daju Francuska, Njemačka, Italija, Rusija i Velika Britanija, od kojih svaka plaća ekvivalent od 12%.

Detant prije svog vremena – zahvaljujući Vijeću Evrope

Mnogo prije nego što je bivši kancelar Zapadne Njemačke Willy Brandt 1970. kleknuo pred spomenikom Varšavskom Getu - čin koji nije simbolizirao samo kajanje za zvjerstva nacista nego i detant prema Istočnoj Evropi – Vijeće Evrope je ohrabrivalo detant prije nego što će se on usvojiti kao politika. Zahvaljujući specijalnim odnosima koje su njegovane s nekim centralno i jugoistočnim evropskim zemljama u 1960. godini, Vijeće Evrope je doprinijelo smanjenju tenzija s Evropom pod kontrolom komunističkog režima. Shodno zapisniku sastanka Vijeća Evrope u Londonu u maju 1969. kojim je predsjedavao Willy Brandt (tada zapadnonjemački ministar vanjskih poslova) “Komitet ministara Vijeća Evrope je je uvjeren da multilaterarni kontakti između Vijeća Evrope i zemalja istočne Evrope u domenu tehnike, pravosuđa I kulture može efikasno doprinjeti detantu u Evropi”.

Ključna uloga u finasiranju filmske industrije

Vaš omiljeni film koji je nedavno dobio Oskara ili Zlatnog medvjeda lako bi mogao biti koprodukcija koju je finasiralo Vijeće Evrope. Eurimages fond od svog osnutka 1989. finasirao je koprodukcije 1.200 dugometražnih i dokumentarnih filmova. Izvjestan broj njih dobio je prestižne nagrade (Oskar, Zlatna palma, Zlatni medvjed itd.) Prvi cilj Eurimagea je kulturni: trudi se da podrži radove koji odražavaju višestruke aspekte evropskog društva. Drugi cilj je ekonomski: ulaganje u filmsku industriju donosi i komercijalni uspjeh ali također pazi se da se odrazi i umjetnički aspekt filma.

Oko za estetiku: nagrade za arhitekturu i umjetničke kolekcije

Više od 90 umjetničkih radova – doniranih od država članica Vijeća Evrope i država u statusu promatrača – izloženo je ponekad diskretno u zgradama Vijeća Evrope. Od elegantne brončane statue Nike, litvanskog umjetnika Petras Mazuras koja je postavljena u dvorištu, do Mira i života izraelskog umjetnika Yaacova Agama (dekorativni mural u Palači Evrope) - eklektička kolekcija koja ima gamu stilova i medija i u kojoj se nalazi i orginalni dio berlinskog zida postavljen ispred Suda za ljudska prava. Samu zgradu Suda, čija smiona forma nalikuje brodu, projektovao je vodeći britanski arhitekt Sir Richard Rogers (njegovi projekti su i Pommpidou centar u Parizu i zgrada Lloyd osiguranja u Londonu). Najnovija zgrada Vijeća Evrope Agora, otvorena 2008. godine nagrađena je nagradom Najbolja uredska zgrada (MIPIM) na godišnjem sastanku svjetskog tržišta nekretnina u Kanu u martu 2008. godine.

Zamalo Nica

U glasanju koje je održala Evropska parlamentarna skupština 1958. – prethodnica Evropskog parlamenta – grad na jugu Francuske Nica je dobio osam glasova manje od Strasbourga, nakon glasanja koje je trebalo da odluči na kojoj lokaciji će biti glavno sjedište Evropskog parlamenta. Da je Nica bila izabrana, vjerovatno bi i Parlamentarna skupština Vijeća Evrope odabrala da se sastaje na Azurnoj obali. Ustvari, Bruxelles je dobio najviše glasova, 170, a Milano je bio treći sa 155 glasova. Gradove koji su dobili najviše glasova – Bruxelles, Strasbourg i Milano – ispitali su tada članovi vlada Evropske zajednice i izabrali Strasbourg.