Tadić je rođen u mjestu Smriječno u Crnoj Gori 1925. godine. Studirao je pravo u Beogradu i Sarajevu. Karijeru je počeo kao asistent na Pravnom fakultetu u Sarajevu davne 1954. godine, gdje se četiri godine kasnije rodio njegov sin Boris.
Ljubomir Tadić je bio jedan od predvodnika studentskog protesta 1968. godine. Bio je stalni član Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU) i jedan od intelektualaca koji su učestvovali u obnovi Demokratske stranke 1989. godine. Ljubomir Tadić je bio i član Senata Republike Srpske od 1996. godine.
Dobitnik je Sedmojulske nagrade, Ordena zasluga za narod drugog reda, Ordena rada sa zlatnim vijencem, Medalje za hrabrost.
Tadić, nekadašnji komunistički disident, filozof kome je u mladosti pripisivana etiketa ultraljevičara, a u zrelim godinama je postao ultradesničar. Poznat je bio kao protivnik američke politike i Haškog tribunala i predsjednik Pokreta za zajedničku evropsku državu Srbiju i Crnu Goru. Bio je blizak prijatelj i saradnik predsjednika SR Jugoslavije Dobrice Ćosića. Ćosić je Tadiću posvetio poglavlje u svom romanu "Prijatelji".
