Željezni most princa Karla u Foči ima izuzetnu simboličku vrijednost

Njegova gradnja počela je u junu 1882., a dovršen je i pušten u promet 22. oktobra 1884. godine. Projektovao ga je austro-ugarski pionirski natporučnik Krichbamuer. Izveden je kao mostovna konstrukcija sa četiri noseća stuba i čeličnom konstrukcijom.

Iako je od nastanka do danas most u više navrata mijenjao izgled, on posjeduje izuzetnu simboličku vrijednost, s obzirom da predstavlja mjesto okrutne masovne egzekucije više stotina stanovnika Foče i Gornjeg Podrinja tokom Drugog svjetskog rata.

Most je svojoj namjeni služio sve do 4. maja 1942. godine kada je usljed ratnih dejstava, odnosno prilikom povlačenja partizanskih jedinica iz Foče, po naređenju maršala Tita, miniran i srušen. Nakon Drugog svjetskog rata izvršena je njegova sanacija.

Most je drugi put porušen u NATO bombardovanju 1995. godine, kada je uništen središnji dio mosta, a kao prelazno rješenje nekoliko godina poslužio je pontonski most njemačkog SFOR-a koji su njemački vojnici odlaskom iz Foče odnijeli.

Nakon toga, Drina je na tom mjestu ponovo premoštena takozvanom Bejli konstrukcijom koju su postavile Oružane snage BiH.

Austro-ugarska vlast je prilikom dolaska u naše krajeve s ciljem saobraćajnog povezivanja, prije svega velikih gradskih centara s ostatkom carevine, podigla veliki broj infrastrukturnih objekata. Karakteristika tih gradnji je upotreba tradicionalnih materijala u prvim godinama uprave – prije svega kamena i drveta, da bi krajem XIX stoljeća počela primjena tada savremenih elemenata, prvenstveno željeza. To se posebno odnosi na izgradnju mostovskih konstrukcija – željezničkih (u Bosanskom Novom, Jajcu i Sarajevu), ali i ostalih mostova. U Sarajevu su ostala sačuvana dva mosta iz tog perioda.