U Tuzli se eksploatiše SO u zadnjih 7.000 godina, a sa intenzivnijom industrijskom proizvodnjom iI većom eksploatacijom sonih ležišta, započelo se 1885. god. Posljednjih decenija dvadesetog stoljeća, dolazi do naglog razvoja hemijske industrije i do nekontrolisanog izluživaja slanice ispod Tuzle.
U periodu industrijske eksploatacije iscrpljeno je 90 miliona m3 slane vode, tj. oko 27 miliona tona soli, što je izazvalo najveću ekološku katastrofu u BiH i na prostoru bivše Jugoslavije.
Tuzla je na prostoru od 500 ha potonula prosječno, oko 10 metara, radi čega su stradale najznačajnije građevine u historiji arhitekture Tuzle i srušeni domovi 10.000 Tuzlaka, koji su morali biti preseljeni u druge dijelove grada. Osim toga popucale su sve infrastrukturne cijevi i opao nivo podzemnih voda, što je Tuzlake izložilo višedecenijskim restrikcijama vode.
Nakon što je, krajem prošle godine, savladan višedecenijski problem restrikcija vode, Tuzlaci su se suočili i sa najvećim problemom, 120 godina nerješivim problemom slijeganja tla. Tuzla danas, 29.5.2007. godine, poduzima odlučujući korak u cilju otklajanja ovoga problema. Tuzla napokon, ujedinjenim energijama Grada, Kantona i Rudnika soli, otklanja uzrok slijeganja tla. Ovo je veliki trenutak u novijoj historiji Tuzle.
Barbarez: Bilo bi nekorektno komentarisati prošlost, držimo se vizije koju imamo
