Na ovom sićušnom modelu su vidljivi mišići skulpture, pa čak i nožni prsti.
Naučnici smatraju da bi ova tehnika mogla pomoći u razvoju novih biosenzora i ostalih kompliciranih mikroskopskih uređaja.
Već više od desetljeća, istraživači širom svijeta su eksperimentirali sa laserskom proizvodnjom trodimenzionalnih kreacija.
Eksperimenti su obavljani na posebnoj vrsti smole koja se stvrdne kada se izloži utjecaju svjetlosti određene frekvencije. Korištenjem preklapajućih snopova svjetlosti, naučnici su u stanju obrazovati čvrstu skulpturu sa diferenciranim detaljima manjim od valne dužine vidljive svjetlosti.
Dok je površina ovih skulptura tvrda, njena unutrašnjost ostaje meka, zbog čega su skulpture osjetljive na površinski napon, istu silu koja uzrokuje da se voda dijeli na kapljice. Površinski napon tečnosti u koju se skulpture uranjaju mogu uzrokovati njihovu deformaciju.
Skulpture su učvršćene dužim izlaganjem intenzivnijem laserskom zračenju. Dakle, svaka tačka na površini sklupture je čvršća, ali je također žrtvovana mogućnost stvaranja preciznih detalja.
Da bi riješio ovaj problem, inženjer mehanike Dong-Yol Yang sa Naprednog instituta za nauku i tehnologiju u Daejeonu u Južnoj Koreji, koristio je istovremeno više laserskih zraka koje su fokusirane u svaku pojedinu tačku, ali i njoj susjedne tačke. Na ovaj način je stvorena čvršća površina skulpture, a da pri tome same tačke nisu veće površine.
Korištenjem novog pristupa, naučnici su stvorili repliku poznatog umjetničkog djela ''Mislilac'', koje je Rodin stvorio 1880. godine, a koje je 93.000 puta manje od originala.
Jedna od najvećih historijskih misterija riješena: Naučnici pročitali spis star 2.000 godina
