FOTO / Provesti dan na Zelengori znači produžiti svoj život

U dušu Zelengore teško je zaviriti, ali u njena raskošna zelena njedra moguće je, i to samo u jedan njihov djelić jer bi čovječiji vijek trebalo potrošiti da se čovjek popne na sve njene ogoljele vrhove, da protumara prašumom Perućica, nagleda se bistrine glečerskih jezera, nahoda pašnjacima prepunih kantariona, majčine dušice, trave ive i biljke čemerike i licure kojima obiluje ova planinska ljepotica.

Borovnice su ukras planinskih padina. Njihova tamno-modra boja mami, ukus opija i pravo je zadovoljstvo kad ruke nježnih berača ostanu obojene i mirišljive na ovaj božiji dar prirode.

Borovnica ima svuda, kao i poljskog cvijeća neobičnih ljubičastih boja svojstvenih samo tepisima livada na nadmorskoj visini preko 1.500 metra.

Oni koji vole ukus ovog šumskog voća beru ga pažljivo, lagano, skoro pobožno, osjećajući pod prstima njegov oblik i u ušima onaj tihi zvuk kad jedno zrno ploda pada u korpicu koja je prepuna njenog plavetnila.

Dok beru ove bobice berači, planinari, zaljubljenici zelene planine, u predahu pod krošnjama javora, stabla oskoruše a na obali jezera ive i stoljetne bukve gledaju na munjom oprljene borove okačene na kamene litice koje gordo stoje nad kanjonom kroz koji se probija opjevana rijeka Sutjeska.