Molekule plastike se sastoje od dugih lanaca atoma ugljika. Elementi i raspored ovih “monomera” određuju svojstva plastike: čvrstoću, transparentnost i elastičnost. Nijedan drugi materijal ne sadrži tako raznovrsna svojstva.
Ovi čvrsti molekularni lanci ne razbijaju se lako tokom vremena, kao molekule drveta i metala, što je rezultiralo problemom gomilanja i nedovoljne razgradnje otpada. Radi se o ukupno 23 miliona tona smetljišta godišnje.
Nove metode recikliranja otpada pomogle su smanjenju broja deponija, ali uz mnogobrojna ograničenja i nedostatke.
Recikliranje plastike je skup i dugotrajan proces, i jednom kad se materija razgradi, njena vrijednost se uveliko promijeni. Ono što plastiku čini korisnim sredstvom jesu njeni monomerni lanci, koji onemogućuju razgradnju materijala i ponovnog vraćanja na sirovinu.
Tehnologije recikliranja, koje se sada koriste, neće riješiti problem nestajanja fosilnih goriva ili gomila našeg otpada. Iz tog razloga naučnici su došli do novih saznanja, tome radeći na nastanku nove plastike koju je moguće degradirati u prirodi (uključujući i onu koja se razgrađuje u moru).
Biodegradibilna plastika je postala žarištem naučnih istraživanja o recikliranju otpada.
Preminuo bodybuilder zvani "Čudovište", u autobiografiji je pisao o hemiji i suplementaciji
